Isa kwam onverwachts in mijn leven, en het was liefde op het eerste gezicht. Maar al snel bleek dat haar achtergrond haar gevormd had. Haar moeder was een Boerenfox en haar vader… tja, dat is óf een Appenzeller Sennen óf een Friese Stabij. Welke het precies is, maakt weinig uit; beide combi’s komen met een flinke dosis karakter én uitdagingen.

Haar moeder leefde in chronische stress tijdens de dracht, en Isa droeg dat met zich mee: angst, spanning, altijd “aan” staan, blaffen, niets durven… Het brak mijn hart! Ik zag mezelf in haar. Een meisje dat om hulp schreeuwde, maar niet begrepen werd.

Om haar te helpen, begon ik aan een intensieve reis. Ik ben gaan leren, lezen, proberen, en nog meer leren. Alles wat ik kon vinden, verslond ik. Maar Isa vroeg me ook om mijn eigen angsten en trauma’s onder ogen te zien. We hebben elkaar door en door leren kennen en samen een ijzersterke band opgebouwd. Door deze reis ontdekte ik ook mijn passie voor het helpen van hond en mens.

Isa heeft me gedwongen om te groeien. Ze leerde me dat ik goed genoeg ben, dat ik mijn plek mag innemen. En in ruil heb ik haar hetzelfde mogen leren. Het was precies wat we beiden nodig hadden, en die unieke dynamiek zie ik nu ook in mijn werk met anderen.

Met de kennis en ervaring die zij me gaf, help ik nu anderen om hun honden (en zichzelf!) beter te begrijpen. Want achter gedrag schuilt altijd een emotie en behoefte.

Probleem na probleem volgde al gauw...